باورم نمی شه

ضرب آهنگ قلبم چه آرام ومنطقی می زند...! در ميان اين همه هياهو،صداي گامهايش در پس كوچه هاي شهردلم نجوامی کند .سايه نحيف و خسته ام كه با زانواني ناتوان به اين سو و آن سو مي رود و چشماني منتظر كه به اميد يافتن گمشده اي فضاي خالي از نور را مي كاوید.گمشده اي كه در پاییزی ترین روزخدا روزنه اي آبي را به سوي تيرگي چشمان خواب آلودم گشود و سكوت پائيزي ترين غروب تا آبي بيكران آسمان پر كشيد.هنوز گرمي نگاه گلبرگ هاي حيات را نوازش مي دهد و دستان بي قراری آرامش خواب هاي ياس آلود را برهم ميزند، و لبخندي سحرآميز قله هاي تيرگي را فتح مي كند و معجزه عشق جنگل سرد و زمستاني جا باورم نمی شه ...

  شبیه چای سرد شد...ازدهن افتاد دودشد...هوارفت شبیه نوشته هایی که روی کاغذ آرمیدندوخاکسترشدند دورشد...خیلی دور شبیه همین آدم هایی که می افتند شایدازچشم بغض شد...پرازدرد شبیه اشکی که می چکد...   باورم نمی شه ...

  همه افکارم روی پروژه ی دوماه دیگه بود ساپورت کردن گروه چند نفره ، برنامه ریزی ، اولویت بندی و هندل کردن برنامه بدجوری ذهنمو مشغول کرده بود مداد دستم بود وخط خطی می کردم یه برنامه جامع وکامل بدون نقص اجرایی می خواستم نوشین پشت سیستم نشسته بود وگاه گداری یه سری سوالات میپرسید ازصبح جلسه داشتیم و من حسابی خسته بودم نرمین واسم قهوه ریخت و چندتا جمله گفت ...همین طور که دسته ی فنجونو گرفتم که برم بالا خواب عمیقی چشمامو گرفت انگار صدسال استراحت نکرده بودم پاهامو جمع کردم رو صندلی و به خواب عمیقی فرو رفتم...! سمیرا...سمیراجان... عزیزم چشمامو تانیمه باز کردم نو باورم نمی شه ...

حس خوبیه وقتی کنارته ... وقتی همه رو دور می زنه باتو باشه ... حتی مرورش از خود اتفاق هم قشنگ تره...اولش ف کردم یه عمل سطحیه ولی وقتی دیدمش متوجه شدم خیلی هم سطحی نبوده ! الهی بمیرم چ دردی کشیده بود همیشه ب خاطر اینکه من نگران نشم می گفت چیزی نیست...همین طوری جاش تو دلم بود و همه جوره قشنگ بود من همیشه ازعمق چشمش دنیا رو متفاوت می دیدم حس می کردمبه دور دست می رسم به یه جای خیلی قشنگ وپرتاما حالا دیگه چشم از چشمش برنمی داشتم دوس داشتم بیشتر غرق بشم بیشتر مبتلا بشمانگار تسلط کامل داشت و یه جورایی حس کردم چقدر حواسش بهم هست ، اولش جون نداشت آخراش مثه قرقی می دوید گ باورم نمی شه ...

شش تصوير شفاف    وجه اول , تصوير اول:  " چون نان و نمک" دوست داشتن دقيقا شبيه حس مهمان عزيزي است که براي خودش لقمه هاي کوچک مي گيرد و با خوردن هر لقمه گرسنه تر مي شود , چرا که خوب مي داند چه صميمانه نمک گير شده است ... وجه دوم , تصوير دوم : "چون لبان گر گرفته از تب که نيمشبان در التهاب قطره هاي آب بر شير آبي بچسبد" دوست داشتن يک قدم از آن صميميت پيشين فراتر رفته است . دوست داشتن احتياج دلچسبي است . يک ضرورت حياتي که همه آدمها به نوعي درگير آن هستند , مثل تشنگي , مثل عطش...   وجه سوم , تصوير سوم: "در گشودن بسته بزرگي که نمي داني در آن چيست"دوست داشتن يک راز صميمانه است باورم نمی شه ...

  حــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرف دل    ممنون ...   باورم نمی شه ...